Belki yalnız hissettik, ama tek başına değildik. Son dönemlerde insanın kendi kendine hasret kalmasına çevresinin rolü olduğunu düşünüyorum. Uzun zamandır izliyorum bulunduğum ortamlarda var olan samimi ilişkilere özlem duymaya başladım. Gerçek duyguları, düşünceleri ve davranışları görmeyi hatta anlaşılmayı, dinlenmeyi, sırtımı güvenle bir yere dayamayı, Kendim gibi olabilmeyi, içimdeki güçlü, yaşam dolu insanı çok özledim. Bu sözleri yazarken bile nelere hasret kaldığımı hissettim. Yeni deneyimleri, farklılıkları ve huzurlu anları, Her şeyin daha net olduğu günleri varlığımın anlamlı olduğunu hissettiğim zamanları özledim. Umarım kendimize hasret kaldığımız zamanlar uzun sürmez. Bazen onlara kısa bir dokunuş yetebilir. Özlemlerimize uygun bir şekilde kavuşabilmeyi umuyorum
helena (aL-yazmaLi)
Bizim topLumuzda bunu basarmak bazen zor bazende imkansiz. Nedeni de küLtürümüz eL vermiyor. Ya ailemiz cevremis genis bakisLi oLmaLi yada kendimiz BENCIL oLmayLiyiz. Kendimiz icin birsey yapmak istedigimizde biriLerini mutLaka arka pLanda birakiyoruz ve bu seferde : iste bak aiLesini düsünmüyor ! diye basLiyorLar. KomsuLara bile hesap veriyoruz bu bence hic sagLikLi bir durum degiL. Gecen cok güzeL bir söz okudum burada payLasmak istiyorum: "Cevremizi degistiremiyoruz fakat cevremizi degistire biLiriz!" Herkes kendisine iyi geLeni yapmaLi , hoscakLin sagLikLi kaLin payLasimin icin tskLer
helena (aL-yazmaLi)
bu arada sarki harika :)) bir insanin yaninda huzur buLmak hazine gibidir ... buLdugunda birakmamak gerek.....
helena (aL-yazmaLi)
https://www.youtube.com/watch?v=vEVA3NegYBY&t=1036s
Twinkle
Elalem ne der değil ne istiyorum demeliyiz bizim toplumumuzda hep bu var maalesef.Hep bir şey derler baskısı var kültürümüz de halbuki hayat bizim aile baskısını demiyorum bile yüreğine kalemine sağlık.
Derya
Evet senim suanki yasadiklarini bende yasiyorum hasret kalmayi birak artik kendimizi taniyamaz hale geldik. Birgun beni benle tanistirsin kendimi ozledim :)) yuregine saglik ;))